In de marge
Januari. Een heel nieuw jaar aan m’n voeten. Op internet las ik dat dat hét moment bij uitstek is om te reflecteren. Dat leek me wel eens leuk. Even de balans opmaken na 365 voorbije dagen. Even terugkijken en stil… Read more ›
Januari. Een heel nieuw jaar aan m’n voeten. Op internet las ik dat dat hét moment bij uitstek is om te reflecteren. Dat leek me wel eens leuk. Even de balans opmaken na 365 voorbije dagen. Even terugkijken en stil… Read more ›
Regelmatig fiets ik over Vliegbasis Twente. En daar staan ze, de witte jongens die me brachten naar de mooiste plekken op aarde. Urenlang kan ik erover vertellen, maar iets weerhoudt me. Want sjonge jonge, door de CO2-uitstoot van mijn vliegreizen… Read more ›
Tot een week of zes geleden hadden wij geen Netflix abonnement. Daarmee behoorden wij volgens nu.nl tot de minderheid. Ik begreep die minderheid, en nu ik me heb aangesloten bij de meerderheid, begrijp ik de minderheid meer dan ooit. Want… Read more ›
Er bestaan vier soorten vakantiegangers: de avonturier, de actieve reiziger, de cultuursnuiver en de all-inclusive toerist. De avonturier vertrekt met een rugzak en een ticket. Hij plant niks, heeft geen reisroute en geen bestemming. Hij weet nooit waar hij die… Read more ›
Mensen geboren in 1979 en 1980 uitgenodigd voor coronavaccinatie. 31 mei was het zover! Nog voordat ik het in het nieuws lees, komen er al screenshots binnen in verschillende Whatsapp-groepen. We mogen! Ik kijk er echt naar uit! Niet per… Read more ›
Afgelopen zomer kwam bij ons thuis zwemles ter sprake. Dize ging inmiddels naar school en dus werd het tijd voor deze volgende stap. We leefden die zomer in redelijke vrijheid en bovendien met de illusie dat we er wat corona… Read more ›
Corona. Ik heb bijna een jaar lang mijn best gedaan om er niet over te schrijven, want wat moet je nog schrijven? Alles is al gezegd. Maar het duurt nu wel erg lang hè? En het concrete perspectief op verbetering… Read more ›
“Stop thinking. Start doing!” Ja, hey! Dat bepaal ik zelf wel! dacht ik toen ik enkele weken geleden langs het voormalige pand van BOR motoren liep. De grote, rode spandoeken schreeuwen je het al vanaf ruime afstand toe: “Hier is… Read more ›
“Auto! Nu!” Slaperig kijk ik op het schermpje van mijn telefoon. Een berichtje van Hendrik. Binnen één seconde ben ik klaarwakker, dit doet-ie niet zomaar! Niet op dit tijdstip! Ik spring uit bed, schiet me snel in mijn kleren en… Read more ›
Pasgeleden las ik een artikel over zuchtouders. Zuchtouders zijn ouders die telkens hun kinderen corrigeren, terwijl ze eigenlijk niet zo heel veel verkeerd doen. En dat alles onder luid gezucht om de irritatie nog wat extra kracht bij te zetten.… Read more ›
Half februari. De kerstdagen en de jaarwisseling liggen alweer ver achter ons. De ergernissen over vuurwerk vergeten we langzaam weer, en de geur van gourmet in de gordijnen ruik je al bijna niet meer. En dan hebben we natuurlijk nog… Read more ›
Shit! Na een dag jengelen breng ik Dize naar bed. Als ze tegen me aankruipt voel ik het direct. Koorts! Oh jongens, nee!! Neeeehhh! Die koorts is geen ramp, maar de sociale gevolgen… Want laten we eerlijk zijn, die coronamaatregelen… Read more ›
Het lijkt bijna onmogelijk om niet te schrijven over het verschrikkelijke virus dat steeds verder en verder om zich heen grijpt. Toch ga ik dat bewust niet doen. Er zijn te veel risico’s. Bijvoorbeeld het risico dat ik mij ga… Read more ›
Een pan met eten op de grond Er is weer heibel in de tent Je schreeuwt allemaal dingen Waar je nog te klein voor bent Je gooit je bord door de keuken Schopt hard tegen de tafelrand En met een… Read more ›
Onze kinderen zijn fantastische slapers. Allebei. We leggen ze ’s avonds om zeven uur in bed en ’s morgens na zeven uur horen we ze pas weer. De keren dat ze daartussen wakker zijn, zijn zeldzaam. Tot een paar weken… Read more ›
We kunnen het ons al bijna niet meer voorstellen, maar het is nog maar een paar weken geleden dat we ’s avonds tot in de late uurtjes buiten konden zitten. Op één van die zwoele zomeravonden zat ik op de… Read more ›
Nietsvermoedend zit ik op het terras. Met de organisatie van de Hellehondsdagen gaan we evalueren. Wat ging er goed? Wat kan er beter? En wat moet er beter? We hebben hier en daar wat steken laten vallen, maar over het… Read more ›
Kamperen. Je vervloekt het of je vindt het fantastisch. Ik hoor bij de laatste groep. Al zolang ik me kan herinneren ging ik met mijn zus en ouders kamperen in de Franse Alpen, in de Italiaanse Dolomieten of in een… Read more ›
‘Túúúúúrlijk mag jij op het potje plassen!’ Ik probeer enthousiast over te komen, maar ik haat dit. Al een paar keer eerder hebben we een halfslachtige poging gedaan om Dize uit de luier te krijgen, maar ze lijkt er nog… Read more ›
Ik zie geen kroeg meer van binnen. Serieus! Sinds de kinderen er zijn drink ik bijna niet meer en lig steevast elke avond voor tien uur in bed. Ik probeer iedere minuut slaap die ik kan pakken volledig te benutten.… Read more ›
Vanuit de keuken vang ik een gesprek op tussen mijn man en mijn zoon. Stel je daar niet te veel bij voor, want mijn zoon praat nog niet, maar toch geniet ik van hun eenzijdige gesprekje. Ze overleggen wat ze… Read more ›
Op een paar kleine omzwervingen na, woon ik mijn hele leven al in de Zwaluwstraat. Ik heb er altijd graag gewoond, maar na afgelopen weekend ben ik pas écht een trotse Zwaluwstratenaar! Als dat woord bestaat tenminste. De afgelopen jaren… Read more ›
Ik heb soms van die dagen Dan heb ik slechte zin Dan wil ik het allerliefste Mijn vuistje op jouw kin
Ik wou dat ik de ballen had Om alleen naar een kroeg te gaan En dan tegen iemand zeggen Hey, jouw kop staat mij wel aan! Dus kom een keer koffie drinken Ik ben benieuwd naar je verhalen Of liever… Read more ›
Len heeft vanmorgen om vier uur een fles gehad en daarna kon ik niet meer in slaap komen. Ben maar uit bed gegaan en de was op gaan vouwen. Ik heb de vaatwasser uitgepakt en toen ik net drieëntwintig seconden… Read more ›
Op de elfde november Verheugt de Hellehond zich al Op al die mooie wintermaanden Vol met Lutters carnaval Het fatsoen uit alle mensen En z’n sokkel volgepist Is het steeds hetzelfde liedje Zorg vooral dat je niks mist Carnaval holadijee… Read more ›
Ik wil je de perfecte wereld geven Maar ik weet dat dat niet gaat En dat ik op een dag moet zeggen Dat die wereld niet bestaat Maar hoe moet ik je nou leren Hoe je blijft staan met tegenwind… Read more ›
Een paar weken geleden deelde de Facebookpagina van delutte.com een foto van het Lutterzand. Ons mooie Lutterzand. Iemand had het lef gehad om op misschien wel de mooiste plek van ons dorp een aanhanger met bouwafval te dumpen. Inhoudelijk gezien… Read more ›
In de eerste week van het nieuwe jaar gingen we een weekendje weg. Ik, mijn zus en de kinderen. We gingen naar Slagharen, naar zo’n vakantiehuisje dat bij het attractiepark hoort. Ik word gelukkig van achtbanen en andere kinderachtige shit.… Read more ›
Al weer tien jaar dat je niet meer bij ons bent Het is verrektes raar hoe snel je daar aan went We reizen, we dromen, doen leuke dingen We vieren, genieten, we dansen en zingen Maar als ik de kinderen… Read more ›