Het lijkt bijna onmogelijk om niet te schrijven over het verschrikkelijke virus dat steeds verder en verder om zich heen grijpt. Toch ga ik dat bewust niet doen. Er zijn te veel risico’s. Bijvoorbeeld het risico dat ik mij ga… Read more ›

Onze kinderen zijn fantastische slapers. Allebei. We leggen ze ’s avonds om zeven uur in bed en ’s morgens na zeven uur horen we ze pas weer. De keren dat ze daartussen wakker zijn, zijn zeldzaam. Tot een paar weken… Read more ›

We kunnen het ons al bijna niet meer voorstellen, maar het is nog maar een paar weken geleden dat we ’s avonds tot in de late uurtjes buiten konden zitten. Op één van die zwoele zomeravonden zat ik op de… Read more ›

Nietsvermoedend zit ik op het terras. Met de organisatie van de Hellehondsdagen gaan we evalueren. Wat ging er goed? Wat kan er beter? En wat moet er beter? We hebben hier en daar wat steken laten vallen, maar over het… Read more ›

Kamperen. Je vervloekt het of je vindt het fantastisch. Ik hoor bij de laatste groep. Al zolang ik me kan herinneren ging ik met mijn zus en ouders kamperen in de Franse Alpen, in de Italiaanse Dolomieten of in een… Read more ›

‘Túúúúúrlijk mag jij op het potje plassen!’ Ik probeer enthousiast over te komen, maar ik haat dit. Al een paar keer eerder hebben we een halfslachtige poging gedaan om Dize uit de luier te krijgen, maar ze lijkt er nog… Read more ›

Ik zie geen kroeg meer van binnen. Serieus! Sinds de kinderen er zijn drink ik bijna niet meer en lig steevast elke avond voor tien uur in bed. Ik probeer iedere minuut slaap die ik kan pakken volledig te benutten.… Read more ›

Vanuit de keuken vang ik een gesprek op tussen mijn man en mijn zoon. Stel je daar niet te veel bij voor, want mijn zoon praat nog niet, maar toch geniet ik van hun eenzijdige gesprekje. Ze overleggen wat ze… Read more ›

Op een paar kleine omzwervingen na, woon ik mijn hele leven al in de Zwaluwstraat. Ik heb er altijd graag gewoond, maar na afgelopen weekend ben ik pas écht een trotse Zwaluwstratenaar! Als dat woord bestaat tenminste. De afgelopen jaren… Read more ›

Len heeft vanmorgen om vier uur een fles gehad en daarna kon ik niet meer in slaap komen. Ben maar uit bed gegaan en de was op gaan vouwen. Ik heb de vaatwasser uitgepakt en toen ik net drieëntwintig seconden… Read more ›

Een paar weken geleden deelde de Facebookpagina van delutte.com een foto van het Lutterzand. Ons mooie Lutterzand. Iemand had het lef gehad om op misschien wel de mooiste plek van ons dorp een aanhanger met bouwafval te dumpen. Inhoudelijk gezien… Read more ›

In de eerste week van het nieuwe jaar gingen we een weekendje weg. Ik, mijn zus en de kinderen. We gingen naar Slagharen, naar zo’n vakantiehuisje dat bij het attractiepark hoort. Ik word gelukkig van achtbanen en andere kinderachtige shit.… Read more ›

De zomer is alweer even afgelopen, maar man wat hou ik van die zomer! Alles lijkt zoveel makkelijker te gaan met blote armen. In de winter voel ik eigenlijk altijd gejaagdheid. Aan het einde van mijn werkdag zie ik als… Read more ›

Baby’tjes. Ik heb er eigenlijk niet zoveel mee. Ik vind ze best schattig hoor. Van een afstandje vooral. Maar als ik ergens ga kroamschudd’n en iemand me zo’n roze ding op schoot zet voel ik vooral ongemak. En tuurlijk, toen… Read more ›

In de laatste week van mijn verlof gaan we op de valreep nog een weekje op vakantie. In een huisje. In een huisje op zo’n park waarvan ik altijd zei dat ik er nooit naartoe zou gaan. Als we er… Read more ›

Maandagochtend. Ik word wakker en hoor buiten het vrolijke getetter van goedgemutste vogels. Door de gordijnen komt een straaltje licht naar binnen dat veel goeds belooft. Ik rek me uit en voel me ondanks een splinternieuwe baby best uitgerust. Nog heel… Read more ›

Een tijdje geleden zat ik in de trein van Oldenzaal naar Nijmegen. Of eigenlijk zat ik eerst in de trein van Oldenzaal naar Zutphen en daarna in de trein van Zutphen naar Nijmegen. In Oldenzaal gaat een oudere dame naast… Read more ›

Door de pijngrens. Zo heet het boek van Lance Armstrong dat ik pas heb gelezen. Een fascinerend verhaal, een verhaal van een sportman die alles, echt álles over heeft voor een overwinning. Een sportman die een zware weg moest bewandelen… Read more ›

Voor een challenge moet ik alle CO2-uitstoot van mijn vliegreizen compenseren. Naar Jordanië maakte ik me daar lekker makkelijk vanaf door een vinkje te zetten bij het boeken van het vliegticket. Dan betaal je een bedrag extra bovenop je ticket… Read more ›

Jaaaahh, het is zover! Wij zitten in Italië! Wij als in Audrey en Tessa. En wij zijn samen echt heel goed in vakantie vieren. Of nou ja, misschien moet ik zeggen in reizen, want vaak is de vakantie in onze… Read more ›

Met grote moeite zat ik afgelopen maandag met mijn chagrijnige harsens een blogje uit mijn toetsenbord te persen. Och man! Verschrikkelijk is dat! Ik heb echt bewondering voor mensen die op Facebook áltijd de schijn op weten te houden dat… Read more ›

Ja, kutkind! Ik zeg het gewoon! Sorry mam, ik weet dat jij nu last krijgt van plaatsvervangende schaamte… Dochterlief die zomaar kut zegt. Op internet nog wel! Oh wat errug! Maar ik moet de hele dag al opletten dat ik… Read more ›