Briljante zinnen. Daar krijg ik nooit genoeg van! Ik kan daar zo van genieten! Ik ben soms echt jaloers op wat sommige mensen met taal kunnen doen. Zoals Paulien Cornelisse en Arjan Lubach bij De Wereld Draait Door uitspraken analyseren, die op televisie gedaan zijn… Zo goed!
Nou zou ik eigenlijk een voorbeeld moeten geven om jullie te laten snappen wat ik bedoel. Maar ik heb even geen voorbeeld. Euhm… Waarom typ ik dit nou eigenlijk als ik toch geen voorbeeld heb? Zal ik die zin weer weghalen? Ach nee, hij staat er nou toch. Ik schrijf maar gewoon verder denk ik…

Briljante zinnen. Ik ontdek ze vaak in songteksten. Dan hoor ik een liedje en ineens BAM! Een briljante zin! Oohh man, dan wil ik meteen Audrey (zuslief) gaan bellen om te zeggen wat voor iets fan-tas-tisch moois ik net gehoord heb. Maar Audrey vindt briljante zinnen vaak helemaal niet zo briljant. Dat weet ik inmiddels.
Meestal wacht ik dus maar tot ik d’r weer zie en dan vraag ik voorzichtig: ‘Mag ik je nog even iets laten horen op You Tube?’ Dan rolt ze met d’r ogen, zo van: ‘Heb je haar weer met d’r stomme zinnen’… En dan zeg ik: ‘Nee maar echt Auw, dit moet je echt even luisteren, dit is echt geniaal! En dan gaat ze zuchten en er steeds doorheen praten. En dan gaat ze vragen hoe lang het nog duurt. En dan gaat bij mij irritatie borrelen, allemaal gedoe joh!
Als we de briljante zin dan bijna naderen dan roep ik: ‘Ff stil Auw!! Verdomme! Luister nou! Hij komt zo!!!’ En dan is ze even stil en dan zegt ze: ‘Joa, mooi Tes’ en gaat weer verder met haar gesprek. Oooohhh verschrikkelijk vind ik dat!
En zo gaat het waarschijnlijk ook met dit blogje. Dat jullie straks denken: ‘Joa, best mooi…’ Maar ik moet toch een kéér iemand tegen komen die gewoon lekker met me mee gaat jubelen bij het ontdekken van een geniale zin!?

Ik ontdek die geniale zinnen wel vaak in Nederlandse nummers moet ik zeggen. Maar da’s puur omdat mijn talenknobbel niet voldoende ontwikkeld is om ook in Engelse liedjes briljante zinnen te ontdekken. Soms lukt dat wel… ‘Love your curves and all your edges, alle your perfect imperfections’. Perfecte imperfecties! Hoe mooi!? Hoe mooi!!!
Er zijn mensen die daar gewoon verdomd goed in zijn: Boudewijn de Groot, Claudia de Breij, Rowwen Heze, Maaike Ouboter, Veldhuis en Kemper…

Maar als je het mij vraagt zijn er maar twee echte grootmeesters… Thomas Acda en Paul de Munnik! En zondagavond was ik bij een theaterconcert van hen. En nou gaan ze stoppen. En dan komen er nooit meer nieuwe briljante zinnen… Ik kan wel janken! Sommige mensen vinden Acda en de Munnik echt verschrikkelijk… Maar luister dan!

* Ik hou van haar, ik haat d’r. Ze haat ook veel van mij *

* Ik ben mezelf niet of al die jaren nooit geweest *

* Als je bij me weggaat, mag ik dan met je mee? *

* Geef me al je armen. Ik schenk me nog één droom in en rook een laatste lied *

* Wat ik schreeuw lijkt niet slecht, maar wat ik schrijf ben ik echt *

* Kijk mij eens het gras zien groeien, en iedereen maar denken da’k niks doe *

* Totdat ik jou zag ik dat niet *

* Wat we samen vroeger droomden, weet de helft van ons niet meer *

Hoe kan je daar nou níet kats van onder de indruk zijn?! Ik snap er zo helemaal niks van. Ik ben echt zo onmeunig jaloers dat ik ze niet verzonnen heb!
Welke andere briljante zinnen komen er in jullie op? Misschien ontdek ik een nieuwe… Dan kan ik jubelend het weekend in! Auw, hou je telefoon in de aanslag hè! 😉