Er zijn twee dingen die ik zou willen. Afvallen en paaseitjes eten. Daarom probeer ik die twee nu met elkaar te combineren. Da’s lastig, die combinatie blijkt helaas niet ideaal. Het gaat niet helemaal goed. Ik val namelijk geen grammetje af, maar dat snap je wel. Wat wel goed gaat is het paaseitjes eten, dat gaat top! Ik ben daar echt goed in, dat begint zelfs collega’s op te vallen de laatste weken. En dan reageer ik altijd een beetje onverschillig, maar stiekem maakt me dat toch een beetje trots. Ik zie het als erkenning van mijn talent en als daarvoor dan waardering wordt uitgesproken. Mja, weet nie… Maar dat doet me toch wel iets…
Maar die drieënzeventigkommazes… Da’s dus nog steeds! Soms is het wel eens een dagje drieënzeventigkommatwee of zo en dat ga ik dan vieren. Met paaseitjes. Ik ben er gewoon heel goed in dus ja… Soms word ik ook overmoedig. Dan wil ik me nóg beter voordoen dan ik al ben, en dan eet ik zelfs paaseitjes terwijl ik er al helemaal geen zin meer in heb. Ja ja, met dat soort dingen komen de échte talentjes bovendrijven hè!

Dat overmoedige dat heb ik vooral als Stef zegt: ‘Zou je dat nou wel doen Tes?’ Huh??? WATTT?!?!! Hoezo? Hoewel ik best wel weet dat hij dat ergens gewoon goed bedoelt, werkt dit volledig averechts. ‘Ja Stef! Zeker zou ik dit wel doen! Kijk maar…’. Ik ontdoe het zoveelste paaseitjes van zijn glimmende jasje, stop hem in mijn mond en kijk Stef triomfantelijk aan. Ha! Knap hè! Serieus, hoe misselijk ik ook ben, ik eet nog even door, puur op karakter! Zoals ik al zei, ik kan dat gewoon goed.
Eigenlijk vind ik ook dat ik hier meer mee moet gaan doen. Het is toch zonde dat een deel van dit talent onbenut blijft? Ik ben jaloers op mensen die van hun hobby hun werk weten te maken. En sinds ik zoveel reacties krijg op mijn paasei-eet-gedrag zit ik daar zelf ook steeds vaker aan te denken. Mochten jullie iemand weten die bereid is me daarvoor een salaris te geven dan hoor ik dat graag.

Maar die drieënzeventigkommazes, die zit wel dwars. Daarom ben ik sinds vorige week aan de lijn gaan doen. Toch zeker elke dag! Maar ik heb ook dagen waarop ik twee keer aan de lijn doe. Ja echt! En er was zelfs één dag bij dat ik drie keer heb gelijnd! Woooowww (al zeg ik het zelf)! Mijn kracht ligt daarbij vooral in de nachten. Dan toon ik echt doorzettingsvermogen. De hele nacht door lijn ik als een kip zonder kop. Mja, misschien is dat best wel bijzonder, maar ik ben ook niet iemand die dat dan hoog van de toren gaat blazen hoor. Dat arrogante moet in je zitten en ik ben zelf gewoon wat meer bescheiden… Ook na het middageten ben ik supersterk. Ik weet niet wat het is, maar tot een uur of drie ben ik knetterhard aan het lijnen. En daarna lonken de eitjes weer…

Toen ik deze challenge aan het opzetten was, heb ik er heus wel aan gedacht om mezelf het ‘afvallen’ als één van de 52 opdrachten op te leggen. Maar ik ben geraffineerd genoeg om dat dan lekker niet te doen hè! Kom nou, het moet wel leuk blijven en het moet ook een kans van slagen hebben!
Weet je, eigenlijk bevalt deze afslank-methode me prima! Oké, je moet er wel iets voor doen, want elke dag minstens één keer lijnen dat valt nog niet mee. Maar ik ben blij met het resultaat. Ik val weliswaar nooit iets af, maar ik kan wel mijn grote hobby blijven uitvoeren! Hoe mooi is dat!

Ja, ik heb nu echt een methode gevonden die bij me past: Lijnen als God in Frankrijk!