Begin april heb ik het altijd heel druk. Druk met de verwerking van de maand maart. In maart ben ik namelijk jarig. En ik ben zeer ongeschikt als jarige. Het woord feestvarken heb ik in deze context dan ook nooit begrepen. Lijdend voorwerp of zo, dat dekt wat mij betreft beter de lading. De controlfreak, de autist, de perfectionist en de neuroot in mij schieten compleet in de stress als die verdomde 14e van maart weer nadert. Bij het blogje dat ik schreef over mijn verjaardag plaatste ik dit blije tekeningetje.
Maar dat was nep! Echt heel ver van de waarheid! Het was de Facebookialisatie die maakte dat ik dat deed realiseer ik me nu. Kijk mij eens even lekker flierefluiterig door het leven dansen. En zie hoe ik met het grootste gemak zo’n feestje voor dertig mensen organiseer! Echt, met mij kun je alle kanten op hoor, holadijee! Tssss… Jullie moesten eens weten!

Ik krijg geen stress van dat jarig zijn op zich, daar hoef je niks voor te doen, komt vanzelf en gaat ook vanzelf weer over. Maar ’t zit hem in het gedoe, verjaardagsgedoe… Dat begint al met het plannen van de datum. Nou zou je denken dat daar weinig aan valt te plannen, je verjaardag is namelijk meestal op de datum waarop je geboren bent . Maar mijn visite past niet in één huis. Tenminste niet in mijn huis. Tenminste niet allemaal tegelijk. Dus dat moet dan op verschillende momenten, daar begint het gedoe al…

Ik had het dit jaar op twee momenten gepland, daarmee nam ik een behoorlijk risico. Want ik wist dondersgoed dat het op zaterdagavond kritisch zou worden. Kritisch als we kijken naar het aantal mensen dat verjaardag komt vieren in relatie tot het aantal vierkante meters huis. En dat soort kritieke toestanden, die zijn ook niet goed voor mij. Rationeel gezien weet ik best wel dat er geen doden gaan vallen als de helft van de mensen in de keuken moet staan… Of in de gang… Of buiten… En dat praat ik mezelf dan ook de hele week al in.

Maar toen was ’t ineens zaterdag… Vanaf een uur of acht stroomde ons huisje langzaam vol. Ja vol! Propvol! Oohh echt! Het zweet brak me aan alle kanten uit! Mensen die elkaar nauwelijks kennen moesten min of meer bij elkaar op schoot zitten. Je ontkwam er sowieso niet aan om de adem van je buurman of buurvrouw te recyclen. Het door elkaar praten gaf zoveel lawaai dat niemand meer iets kon zeggen… Huh? Ja, dat kan!

En net toen ik dacht dat het niet erger meer kon worden, kwam de vraag! Mijn neefje was moe en vroeg of hij even in ons bed mocht gaan liggen. Okeeejj, adem in, adem uit… In een fractie van een seconde probeer ik me een beeld te vormen van de bende die ik vanmorgen op de slaapkamer heb achtergelaten. Door de acute paniekaanval lukt dat niet, maar dat het een varkensstal is staat vast. Dat is namelijk meer regel dan uitzondering, maar dat ga ik hier natuurlijk niet zeggen.
Natuurlijk mag Luka in ons bed gaan liggen, ’t ventje viel bijna om van de slaap. Ik loop even naar boven om m’n imagoschade te inventariseren en die is niet gering… Sterker nog, als ik de slaapkamer binnen kom zegt Luka: ‘Wat ligt hier veel rotzooi op de grond’. Mja, nou euhm… Het zit zo… Want euhm… Omdat ik euhm… En ik dacht… Want het is wel euhm… Ook geen tijd en zo… Maar euhm… Mja gewoon zo druk… En ik had euhm… Stef zei nog… Van euhm… Nou ja, normaal gesproken…

Ja wat nou normaal gesproken?! Ga ik nou zeggen dat het hier normaal gesproken nooit een zooi is?! Waarom nou weer?! Het is hier gewoon meestal lekker wel een bende! En nee, daar heb ik helemaal geen last van! Sterker nog, ik vind dat gezellig! Net zo gezellig als mijn verjaardag en dus heb ik een geniaal idee!
Ik ga volgend jaar gewoon het hele jaar door mijn verjaardag vieren en niet per se halverwege maart! Oléééé!!! En je mag komen wanneer je wilt! En als je je even aankondigt zorg ik voor taart, zelfs als het een doodgewone dinsdag is! Joehoe! En je hoeft niet per se om acht uur te komen… Maar gewoon een keer als je zin hebt. En ook op de meest vreemde tijdstippen krijg je dan gewoon een taartje. En als je graag cadeautjes wilt geven dan mag ook dat! Zelfs in oktober of zo… Ja echt! Lekker vrijblijvend hè! Ja, je mag ook dronken worden als je wilt. Ja hoor, ook ’s morgens vroeg! Hopla! En je hoeft niet met dertig andere mensen de chips te delen. Ik heb misschien zelfs tijd voor een gesprekje! Ooohh jongens, dit klinkt goed!!! Ik heb er nu al zin in!!

En op die verdomde 14e van maart, dan ben ik ergens… En ik zeg lekker niet waar! 🙂