Ik heb ergens gelezen over het ‘alleen-maar-vogels’ projectje. De bedoeling daarbij is… Of nou ja, of dat nou echt helemaal dé bedoeling was, dat weet ik eigenlijk niet, misschien was het meer míjn bedoeling. Maar ik bedacht dat ik een middag in de tuin zou gaan zitten met m’n ogen dicht en me dan alleen maar zou focussen op vogelgeluidjes. En dat ik daarna dan weer helemaal zennnnn zou zijn.

Dus op een zonnige zaterdagmiddag sleep ik het ligbedje de tuin in, ga liggen, ogen dicht en in opperste concentratie in een staat van totale ontspanning probeer ik me te focussen op ‘alleen-maar-vogels’. Zijn er geen vogels! Serieus! ’s Morgens tetteren die krengen me mijn bed uit, maar als je ze nodig hebt… Nou ja, misschien zijn ze er wel, maar hebben ze gewoon even geen zin om te praten. Ik besluit om stiekem één oog open te doen om te kijken.

Vreemd is dat trouwens hè, dat als je één oog open doet je je neus heel goed ziet zitten en dat dat minder wordt als je beide ogen opent? Ik doe een paar minuten wetenschappelijk onderzoek door om en om mijn ogen dicht te knijpen en te zien hoe mijn neus daar op reageert. Mja…   :-/
Maar ik zie dus geen vogels. De pindakaas in hun vogelhuisje is trouwens ook op. Grmz… Ik sleep me van mijn bedje en loop naar de garage om nieuwe pindakaas te pakken. Onder het deksel zit van dat folie, maar deze heeft geen lipje. Wie bedenkt er nou zo’n stom ding zonder lipje? Ik overweeg nog even om een mailtje te sturen naar de fabrikant om te informeren naar het waarom, maar ik doe vanmiddag alleen-maar-vogels.

Terug op m’n bedje merk ik dat de zon te krachtig is voor mijn semi-transparante oogleden en als ik ga knijpen krijg ik witte rimpels. En m’n zonnebril ligt binnen. Apart ook dat als je je ogen gewoon dicht doet je een redelijk stilstaand beeld hebt maar als je gaat knijpen alles gaat wiebelen. Ik overweeg een tweede wetenschappelijk onderzoek, maar besluit toch om alleen-maar vogels te doen.

Die pindakaas trouwens… Zou daar die marter die we ’s nachts steeds horen ook niet op af komen? Hmmm… Even googelen hoor. Ik vind niks. Maar die marter hè, zou die eigenlijk door dat gat in het dakbeschot op zolder ook ín huis kunnen komen? Iew! Ik ren naar zolder om de grootte van het gat te bekijken. Mja, past makkelijk! En nu? Oh nee, nu niks… Alleen-maar vogels.

Ik ga weer liggen. Zonnebril alsnog vergeten. Gauw even pakken hoor. Zo… Het grote ontspannen kan dan eindelijk beginnen! Wat is eigenlijk erger? Witte rimpels of een witte bril op je kop? Euhm… Eigenlijk ook wel zonde dat ik lange mouwen aan heb. Even gauw naar boven om een t-shirtje te halen.

Liggen, ogen dicht… En zennnnn… Aan de verandering van temperatuur en door mijn semi-transparante oogleden voel ik dat de zon weg is. Shit! Achter een wolk! Heb ik weer! Hoe groot zou die wolk zijn? Nog één keer stiekem kijken hoor met één oog. Ah, daar is mijn neus weer! Linkeroog, rechteroog, linkeroog. Goh, echt apart!

Wolk valt gelukkig mee. Klopt het eigenlijk wel dat er nu een wolk is? Ik check even het weerbericht of die wolk er wel kan zijn. Mja lichtbewolkt lees ik, dus die wolk zou best eens echt kunnen zijn.

Vervolgens valt mijn oog op van die lekstrepen op de boeien van ons huis. Even doekje pakken hoor. Hmz, gaat er niet af… Even schuursponsje proberen. Ook niet. Ik ren even naar boven voor agressieve schoonmaakshit. Zelfs dat helpt niet. En nu? Oh verdomd, nu alleen-maar vogels.

Terwijl ik terugloop naar het bedje zie ik dat de aardbeienplanten hun kop laten hangen. Nog even gauw beetje water geven. Hoe lang duurt het eigenlijk nog voordat ik kan oogsten? De buurman weet alles van tuinieren. Zal ik even over de schutting schreeuwen of is dat asociaal? Mwa, ik google wel even. Die aardbeien duurt nog even. Jammer, vind ze zo duur in de supermarkt en ik heb ook altijd dat de aardbeien die onderin zitten dan verrot zijn. Jullie ook? Shit, nu heb ik ineens zin in aardbeien. Nee, ik móet aardbeien! Even gauw naar de Spar hoor!

Om m’n alleen-maar-vogels middagje te redden eet ik die vervolgens met m’n ogen dicht op en denk de vogels er maar even bij. Als de bovenste helft op is ben ik bang dat ik per ongeluk een verrotte aardbei in m’n mond stop. Even één oog open. M’n neus… Links, rechts, links…

Hey! Als ik frons kan ik m’n wenkbrauwen zien! Wat een ontdekking! Ik experimenteer daar vervolgens zolang mee dat ik hoofdpijn krijg. Ik vermoed dat dat weg trekt als ik het omhoog kijken compenseer door omlaag te kijken. Kan ik dan eigenlijk ook m’n kin zien? Nee, dat niet. Nee, ook niet met twee ogen. Nee, ook niet als ik aan m’n kin trek.
Hè! Voel ik nou een haar op mijn kin? Die moet weg! Even een pincet pakken hoor. Onderweg werp ik een blik op de klok. Shit!!! Al half zes! Ik moet gaan vliegen voor een afspraak!

M’n alleen-maar-vogels middagje zit er op… Ik ben gesloopt!

Oja… Voor degene die nu denkt dat ik een hele grote neus heb… Dat klopt.