Ja, kutkind! Ik zeg het gewoon! Sorry mam, ik weet dat jij nu last krijgt van plaatsvervangende schaamte… Dochterlief die zomaar kut zegt. Op internet nog wel! Oh wat errug!
Maar ik moet de hele dag al opletten dat ik niet teveel met genitaliën in het rond strooi of steeds maar loop te godvurrudommeren. Dus hier op mijn eigenste uitlaadklepje mag dat! Heerlijk vind ik dat om zelf de regels te bepalen 😉

Oh, ik dwaal af… Dat kutkind! Daar wou ik het over hebben… Het kind in kwestie is mijn neefje Siem. Siem is tweeëneenhalf. En Siem en ik hebben een nogal ingewikkelde relatie. En daar hebben we last van. Nou ja, ik heb de indruk dat vooral ik daar last van heb. Siem eigenlijk helemaal niet, Siem heeft vooral last van mij. Gewoon omdat ik besta zeg maar. En ik snap dat niet… Als ie nou last zou hebben van z’n moeder, mja dat zou ik wel begrijpen, want van Audrey mag ie helemaal niet twee negerzoenen achter elkaar. Hij mag ook niet de afstandsbediening uit je handen trekken. Hij mag geen chips in plaats van warm eten. Hij mag niet met stiften op het behang. Hij mag niet met het schilmesje spelen. Hij mag z’n kleine broer niet met een schaar bewerken. Gewoon allemaal van dat soort dingen, dat mag allemaal niet, zo flauw!

Van mij daarentegen mag ie alles! Daarbij loop ik me als een idioot te gedragen als hij in de buurt is. In m’n eentje sta ik belachelijke dansjes te doen en zing ik ‘Jan Huigen in de ton’. Ik ben zelfs niet te beroerd om me daarbij met veel lawaai op de grond te laten vallen, alleen maar om Siem te pleasen. In de hoop dat er een moment komt dat ie met me mee gaat dansen. Maar in plaats daarvan kijkt hij me verveeld aan met een blik van: ‘Tes, kun je alsjeblieft even normaal doen?’
En nee, dat heeft niks te maken met het gebrek aan originaliteit van mijn spelletjes, want bij het allereerste danspasje van oma giert ie het uit en hangt meteen aan d’r broekspijpen. Ik heb dáááágen met hem geoefend op de ‘high five’ en de ‘boks’. En nu kan ie het, maar als ik mijn vuist naar hem uitsteek zegt ie: ‘NEEEJJ!!’
Nee, die uitsloverij van mij, dat wordt allemaal niet gewaardeerd door die kleine baas. Als ik bij hen thuis kom dan hoor ik hem vanuit de hoek van de kamer al zachtjes grommen en ik moet het zeker niet flikken om hem aan te kijken! Dan geeft ie me een woeste blik en schreeuwt: ‘Aagh!!’ Ja écht! En bij ieder ander kind zou ik dan denken: ‘Jezus wat een kutkind!’

Maar weet je wat ik denk als Siem dat doet? Dan denk ik alleen maar: ‘Aaaaahhhww, wat een schatje! Serieus… Ik ben nergens meer als dat ventje in mijn buurt is. Hij kan me alles flikken! Hij maakt me week, een slapjanus, al mijn ruggengraat verdwijnt. Ik laat me inpalmen, chanteren en intimideren. Zelfs als hij me van de bank probeert te duwen, dan vind ik hem nóg lief! Ohh, wat hou ik van dat leuke rotjong!

En eerlijk gezegd… ’t Is heus geen kutkind… ’t Is een superlief en makkelijk mannetje. Hij speelt uren met z’n auto’s zonder te zeuren. Is lief voor z’n broertje, deelt zonder moeite met z’n chipjes. Probeert niet eens om de afstandsbediening af te pakken. Eigenlijk niks mis mee. Hij mag mij alleen niet zo. Mja, dat kan… Dat heb ik ook wel eens met mensen.

In dit geval trek ik het alleen slecht… En da’s niet leuk. En eigenlijk ook wel een beetje zielig toch? Voor mij…? Maar gelukkig is er één momentje waarop Siem zich dat ook realiseert. Dat is het moment dat ik naar huis ga. Meestal probeer ik er nog wel een high five of een boks uit te persen, maar het resultaat is vaak NEEEJJ!!
Totdat ik mijn jas aan heb en net de deur achter me dicht wil gooien. Dan hoor ik vanuit de keuken: ‘Tes Tes!’ Dan komt er een klein mannetje de garage inrennen met zijn vuistje voor zich uit. We doen de boks en dan steekt hij z’n natte mondje naar me uit… En dan smelt tante Tessa weer…

Zo’n onmeunig lief kutkind wil iedereen toch!!