Mannenweekend

Vanuit de keuken vang ik een gesprek op tussen mijn man en mijn zoon. Stel je daar niet te veel bij voor, want mijn zoon praat nog niet, maar toch geniet ik van hun eenzijdige gesprekje. Ze overleggen wat ze zullen gaan doen tijdens hun mannenweekend.
Ik ga een weekendje weg met Dize en dus zijn de mannen alleen thuis. Mannenweekend. Ik hou van dat woord. Het klinkt als shoarma eten op de bank met je benen op tafel. Als knoflooksaus langs je kin die je gewoon met je mouwen weg veegt. Als harde worst eten zonder dat je ‘m eerst in stukjes snijdt. Als slechte grappen waar je dan toch om lacht. Gewoon omdat je nou eenmaal een vent bent. Zo’n weekend. Dat wil je toch?!

Maar Dize en ik gaan dus samen weg. En fysiek gezien zijn we allebei geen mannen. Het vrouwelijke equivalent van een mannenweekend is een vrouwenweekend… Maar gatverdamme… Er doemen beelden in me op van een volle touringcar op weg naar Kevelaer. Van rooibosthee en appelbeignets. Van advocaatjes met slagroom. Van Bennie Neyman en marktkraampjes met sjaaltjes.
Nee laat maar, ik hoef geen vrouwenweekend. En een meidenweekend al zeker niet. Te K3erig. Dames? Te kak. Ladies? Schei uit, wij zijn Tukkers.
Wij besluiten ondanks alle lichamelijke feiten: Moeder en dochter gaan op mannenweekend!

We pakken zelf onze tas in. Niet heel mannelijk, maar wel noodzakelijk. We zwaaien onze mannen gedag en vertrekken. Het duurt niet lang en ik zie Dize vechten tegen de slaap. Ze verzekert me er nog gauw van dat ze niet moe is en meteen daarna is ze vertrokken.
Op de navigatie zie ik dat we dan nog 37 minuten moeten rijden. 37 minuten waarin niemand “Mamaaahh!’ roept en niemand vraagt ‘Waarom dan?’ Ik besef dat het best lang geleden is dat ik 37 minuten achter elkaar zo maar wat in de rondte heb gedacht. Al gauw rolt er een traan over m’n wang. Niet zo gek lang geleden was het krijgen van kinderen voor ons nog zo onzeker. En nu ga ik een weekend weg met mijn eigen dochter. En thuis wacht er nog zo’n heerlijk klein aapje op ons. Goud! Om te janken zo mooi man! Maar over mannen gesproken, ik veeg m’n tranen gauw weg, want tijdens een mannenweekend wordt er natuurlijk niet gejankt.

Het weekend is fantastisch. Een echt mannenweekend. We vloeken in de file. We doen een paar extra rondjes op de rotonde. Als kerels eten we chips in bed, zo uit de zak. We vegen onze vette, oranje handen af aan onze pyjama’s. Dize boert zelfs in een restaurant, weliswaar per ongeluk maar hey, we zijn nog maar beginners. Iets meer ervaren rijden we na dat weekend terug naar huis. Volgend jaar weer! Vastbesloten om professionals te worden op het gebied van het mannenweekend!

Deze column is eerder gepubliceerd in ’t Luutke – editie 17, jaargang 2018

16 replies on “Mannenweekend”

    • Tessa on

      Haha! Een mannenweekend met m’n dochter klinkt veel leuker dan een weekendje weg met m’n kind toch?

  1. Rob Smidt on

    Geweldig mooi geschreven Tessa! En ik geloof dat jullie een geweldig ‘mannen’ weekend hebben gehad. Leuk hรจ, kleine kids? Geniet van jullie rijkdom en maak nog meer van dit soort weekenden, maar vooral erover blijven schrijven. Leuk om te lezen!
    Groetjes Rob

    • Tessa on

      Ja Rob, echt fantastisch mooi! Schrijven komt er nog maar weinig van. Wil m’n tijd nu liever aan de kinderen besteden. Maar ik blijf het zo nu en dan zeker doen! Dankjewel voor je lieve berichtje!

    • Tessa on

      Haha, stiekem hebben we ook heel hard door de hotelkamer gedanst hoor, maar daar heb ik natuurlijk niet over geschreven.

  2. Conny on

    Gaaf Tessa! Heb al lang niet meer van je gelezen maar ik zit ook niet zo veel meer op sociale media! Het is wel weer als vanouds. Ik geloof dat ik maar moet bedenken hoe ik het zal noemen als ik met mijn kleindochter op stap ga, lijkt me zo geweldig! Maar ik moet geduld hebben ze is nog maar een half jaar. Ik kan natuurlijk wel al die eenzijdige gesprekken met haar oefenen ๐Ÿ˜„, die zijn overigens geweldig, ze moet vaak om me lachen. Soms zit er een traan tussen, dan wil ze me zeggen dat ze honger heeft of een schone luier wil. Het is heerlijk dat Oma gevoel maar daar moet jij dan maar weer een berg geduld voor opbrengen want dat duurt nog wel even. Geniet maar eerst van hey moeder zijn ๐Ÿ’•

    • Tessa on

      Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen!
      En wij genieten voorlopig inderdaad nog onmeunig van onze eigen kinderen. En ik wacht heeeel graag nog heeeel lang op het moment dat zij weer kinderen gaan krijgen hoor!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *