Een pan met eten op de grond
Er is weer heibel in de tent
Je schreeuwt allemaal dingen
Waar je nog te klein voor bent
Je gooit je bord door de keuken
Schopt hard tegen de tafelrand
En met een onverwachte zwaai
Sla je een lepel uit mijn hand

Ik til je op en sus je zachtjes
Om alles wat je nog niet weet
Geen controle over je emoties
En daarom doe je wat je deed
Natuurlijk geef ik je wat ruimte
Maar in mijn armen blijf je gaan
Doe mijn best om te begrijpen
Waar komt dit toch vandaan?

Ik zie je zo graag gelukkig
Jouw verdriet doet mij ook pijn
Fluister zachtjes in je oortje
Dat je best soms boos mag zijn
De rest dat doen we later wel
Als jouw woede is gedoofd
Dan gaan we samen zoeken
Naar wat gebeurde in jouw hoofd

En hoe we anders kunnen doen
Als het nog een keer gebeurt
Dat jij dan opkomende woede
Misschien eerder al bespeurt
Hoe we dan kunnen blijven praten
Binnen jouw en mijn eigen grens

Als ik kon zou ik het altijd zo doen
Maar ik ben ook maar een mens…