Januari. Een heel nieuw jaar aan m’n voeten. Op internet las ik dat dat hét moment bij uitstek is om te reflecteren. Dat leek me wel eens leuk. Even de balans opmaken na 365 voorbije dagen. Even terugkijken en stil staan bij alles wat er gebeurd is het afgelopen jaar en plannen maken voor een nieuw jaar.

Omdat ik niet goed wist hoe ik moest beginnen, heb ik gegoogeld hoe je dat nou precies doet, reflecteren. Ik las dat je jezelf dan vragen moet stellen als:
– Wat was je grootste persoonlijke verandering?
– Waar ben je het meest trots op?
– Wat was de grootste beslissing die je nam?
– Welke doelen heb je behaald?

Ik kwam na heel lang nadenken tot de conclusie dat ik op geen van al deze grote vragen een echt concreet antwoord had. Ik heb geen grote verandering doorgaan en niks gepresteerd waarop ik overdreven trots ben. Ik nam ook geen grote beslissingen en had eigenlijk geen echte doelen, waardoor er ook niks te behalen viel…
Hmmm. Was dit het dan? Was dit dan de samenvatting van mijn afgelopen jaar? Dat het allemaal eigenlijk gewoon een beetje niksig is geweest? Dat er zomaar een jaar voorbij is gegaan zonder dat het er toe deed? Een heel jaar?? 365 waardevolle dagen zomaar in het niets verdwenen?

Is je leven niet gewoon een beetje treurig als je geen grote dromen heb, geen bijzondere prestaties levert en geen heel duidelijk doel voor ogen hebt? Ik raakte er compleet van in de war.
Want gevoelsmatig was het juist een fijn jaar geweest. Geen jaar van uitersten, helemaal niet, maar misschien is middelmatigheid wel gewoon wat mij gelukkig maakt. Gewoon zo’n jaartje dat lekker voorbij kabbelt. Het klinkt oersaai, maar ik ga er goed op!

Een doodgewoon gezin waarin echt niet altijd alles vanzelf gaat, Ergernisjes en gemekker over onnozele dingen. Opvoeden wat we knettermoeilijk vinden. Twee kinderen die meestal niet zónder, maar toch ook soms niet mét elkaar kunnen. Óf niet met ons. En een huis vol pleuriszooi. Ook nog!
Maar in de basis is het goed. Boven alles hebben we het heel fijn samen. Daarnaast een baan waar ik best soms wakker van lig, maar waarin ik het vooral enorm naar mijn zin heb. Leuke collega’s, familie, vrienden en buren. Een fijn sociaal netwerk, geen gezondheidsklachten, geen geldzorgen, geen allesoverheersende stressbronnen en geen andere grote factoren die de boel flink kunnen verpesten. Het ging afgelopen jaar allemaal zijn gangetje. Een best lekker gangetje wel vond ik. Ik hou blijkbaar van sleur.
Echt niet cool, dat besef ik wel. Maar de drang naar coolheid verdwijnt gelukkig naarmate ik ouder word. Ik gedij goed in de luwte. Het hoeft niet te stormen. Een beetje zijwind, een bescheiden zonnetje of een miezerig buitje. Hou ik van. Ik hoef helemaal geen dubbel zes te gooien. Het hoeft niet groots.

En dus ga ik alle grootse vragen negeren. Ik ga rommelen in de marge. Ik ga reflecteren in de marge. Want die marge, dat ik waarin ik me thuis voel.
Ik ga nadenken over waar ik blij van werd het afgelopen jaar. Gewoon in de simpele, alledaagse dingen. Wat bracht energie en wat vrat energie? En misschien dan minimaal bijsturen. Een beetje meer van ditte, en ietsje minder van datte. Maar boven alles ga ik de middelmatigheid weer een heel jaar lang omarmen. Want er zijn in het verleden best perioden geweest dat ik snakte naar sleur. En nu ik het heb, ga ik er van genieten ook!! De sleur koesteren en met volle teugen genieten in de marge!